Gdy mowa o związku mody z gender, to w pierwszym rzędzie chodzi o sposób ubierania się. Tak się bowiem składa, że człowieka nie chroni natura i od urodzenia aż po kres życia człowiek musi się ubierać. Gdy jest mały i nieporadny lub starszy i schorowany, robią to za niego inni, ale w większości wypadków ubieramy się sami. Nie ubieramy się jednak jakkolwiek. Ubieramy się modnie. Ale czy moda jest po prostu artystycznym wyrazem zdolnego twórcy pełnego ciekawych pomysłów? Czy też, choć strach pomyśleć, powstaje na czyjeś zamówienie, np. środowisk genderowskich? To byłby dopiero spisek!
Popatrzmy na skutki. Niedawno obiegła nas wiadomość, że w przedszkolach genderowskich ma miejsce akcja zamiany ubrań: chłopcy ubierają się jak dziewczynki, czyli po prostu chodzą w sukienkach. Wywołało to pewne zdumienie, a nawet oburzenie. Coś jednak w rodzicach drgnęło, że wygląda to nieciekawie, że to nie jest dowcipne i nie ma z tym żartów, jak dzieci są ubrane. Chłopiec to chłopiec, więc ma być ubrany jak chłopiec, czyli ma nosić spodnie. W każdym razie cała ta operacje jest sygnałem, że gender coś manipuluje przy sposobie ubierania się, a więc ma to znaczenie.
Wobec tego popatrzmy na modę dla młodzieży i dorosłych. Czy stało się coś wyjątkowego w ostatnich latach? Tak, ale tym razem obiektem transformacji płciowej za pośrednictwem mody stała się płeć piękna. Jeszcze do niedawna zdecydowana większość kobiet nosiła suknie, sukienki, spódnice, czasem krótsze, czasem dłuższe, ale jednak właśnie sukienki albo spódnice. To był jednoznaczny przywilej kobiecości, który podkreślał kobiecość, a równocześnie stanowił element o wielkim znaczeniu estetycznym. Pozwalał bowiem na to, żeby kobieta, która z natury może mieć mniej lub bardziej urodziwą figurę, mogła tę naturę skorygować dzięki odpowiedniemu krojowi sukni lub spódnicy. Co więcej, strój taki dawał szerokie możliwości kolorystyczne, dzięki czemu kobieta mogła przypominać motyla o wielobarwnych skrzydłach (Mickiewicz pisał: „I roje pięknych niewiast spotykałem co dzień”).
Otóż ten świat pięknych motyli prawie zaniknął, ponieważ zdecydowana większość dziewcząt i kobiet nosi dziś spodnie! Taka jest moda, ale dla wielu z nich jest to kobiece samobójstwo, jeśli nie mają takiej figury, żeby nosić spodnie (z wyjątkiem szczupłych nastolatek). W każdym zaś wypadku nie ma już pięknego motyla. Niestety, większość kobiet zupełnie sobie nie zdaje sprawy z tego, jakie są konsekwencje noszenia spodni, właśnie dla ich kobiecości; tej kobiecości, która powinna być starannie pielęgnowana przez całe życie, bo całe życie ta kobiecość jest skarbem dla rodziny i dla społeczeństwa.
Jednak moda damska została tak ukierunkowana, żeby zminimalizować kobiecość kobiet, czyli żeby kobieta nie tworzyła wokół siebie tego czaru i ciepła, który przyciąga, by nie tworzyła piękna tak potrzebnego zwłaszcza nam, mężczyznom, byśmy kobietę podziwiali, a sami potrafili zachować szlachetną męskość.
Dlatego dziś ta męskość kierowana wielkim respektem dla pań zwraca się z prośbą, a nawet apelem: śliczne panie, porzućcie genderową modę, bądźcie jeszcze śliczniejsze i wróćcie do sukien, spódnic, sukienek.
Piotr Jaroszyński
Nasz Dziennik, Środa, 7 maja 2014, Nr 104 (4946)
Komentarze
Natomiast ubiór kobiecy np.(sukienka,spódniczka) vs (tunika,getry) jest jak kobieta z klasą vs dziewczyna...Wydaje mi się,że dzisiejszy ubiór zatraca różnice pomiędzy mężczyzną a kobietą dając tym samym większe pole manewru osobom płci "?".
Podobnie jest z tymi biblijnymi szatami: "kobieta nie będzie nosiła stroju mężczyzny" - to było trzy tysiące lat temu. założenie przez kobietę nie swojego stroju, tym bardziej stroju mężczyzny było niehigieniczne i może tak bywało, że mężczyźni , ubierając się w suknie podobne do sukni kobiecych, kiedy swoje mieli niezbyt czyste, zabierali suknie żonom, więc Bóg wprowadził zakaz, by takiej przemocy nie było! Dziś mamy nieco inne czasy. Wy wydostaliście się z sukien, a nas chcecie w nie z powrotem wetknąć!
Mam na imię Roman.Nie uważam, że powinienem się wstydzić tego imienia.
Nie używam innych imion. Taki już ze mnie "romanus";).
Albo też mówiąc innymi słowy - zwykły chłop. Prostaczek taki.Tyle w temacie.
Zakładam, zakładam. Ubiór męski zakładam. Ww. cytat mówi wyraźnie i jednoznacznie: "ani mężczyzna ubioru kobiety;". Ubiór kobiety w czasach dzisiejszych to suknie i spódnice, nie mogę więc nosić czegoś, co przypomina spódnice i nie jest (dziś) ubiorem męskim. Chodzi o to, by zachować zróżnicowanie w ubiorze - strój kobiecy przystoi kobietom, męski - mężczyznom.
Taka jest idea Pisma. Nie mogę się ubierać w stroje noszone przed ponad 3 tys. temu, w zupełnie innej kulturze.
Myślałem, że sens tego cytatu jest oczywisty...
Nie ma tu nic o strojach, ani żeby je różnicować, ani żeby się nimi wymieniać.
Nie pamiętam czasów, kiedy to malowały się tylko prostytutki. Makijaż, jako forma dbałości o własny, estetyczny i schludny wygląd nie jest niczym złym, Chyba, że jest przesadny i wyzywający - wtedy razi.
(1 List do Tymoteusza 2:9-14, Biblia Tysiąclecia)
(9) Podobnie kobiety - w skromnie zdobnym odzieniu, niech się przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie zaplatanymi włosami albo złotem czy perłami, albo kosztownym strojem, (10) lecz przez dobre uczynki, co przystoi kobietom, które się przyznają do pobożności. (11) Kobieta niechaj się uczy w cichości z całym poddaniem się. (12) Nauczać zaś kobiecie nie pozwalam ani też przewodzić nad mężem lecz [chcę, by] trwała w cichości. (13) Albowiem Adam został pierwszy ukształtowany, potem - Ewa. (14) I nie Adam został zwiedziony, lecz zwiedziona kobieta popadła w przestępstwo. "
Przypuszczam, że to nie ostatnie słowo.
Dla mnie jest oczywiste, że ubiór ma wpływ na psychikę (podświadomość?).
Dziś na ulicach mamy 95-98% kobiet w spodniach. Tyłek jak betoniarka, nogi na beczce prostowane? Nieważne;) Spodnie muszą być...Zaczęło się nie tak znowu dawno temu - razem z "emancypacją".
Kobiety dały się na to nabrać (podobnie jak wężowi w raju) no i mamy teraz "wojujące feministki" i babochłopy w spodniach. To było to "A".
Zło, tradycyjnie, od kobiet bierze swój początek.
PS (5) Kobieta nie będzie nosiła ubioru mężczyzny ani mężczyzna ubioru kobiety; gdyż każdy, kto tak postępuje, obrzydły jest dla Pana, Boga swego.
(Ks. Powt. Prawa 22:5, Biblia Tysiąclecia)
Profesorowie powinni zajmować się dziedzinami naukowymi, a nie modą czy ubiorami kobiecymi! Poza tym w tym wieku narzucanie ogółowi kobiet swoich smaków kobiecości (nawet pod maską genderyzmu) brzmi nie tylko nieetycznie i nieestetycznie, ale dziwnie!
Dżinsy pochodzą z przeciwległego politycznego bieguna i pierwotnie - jako wyjątkowo mocne - stosowane były na amerykańskich farmach, być może skutkiem mody dokoptuje do nich jeszcze kufajka - wszystko przed nami.
Przytacza Pan cytaty z Frondy, ale ja nie jestem ich autorem. Gdy chodzi o modę męską, to jest to kolejny temat, choć był poruszany w jednym z wcześniejszych odcinków w Naszym Dzienniku, a będzie jeszcze raz. Warto też obniżyć ton polemiczności z agresywnej na bardziej sympatyczną.
Problem w tym, że przeczy Pan sobie, rości sobie Pan prawo do decydowania o tym kiedy kobieta wygląda pięknie i kobieco, wcześniej pisząc, że patrzenie na zewnętrzne piękno kobiety jest pożądliwością, jeśli w podobny sposób nie patrzymy na mężczyzn i dzieci.
"Wyglądają w nich żałośnie" Dawaj, Maniek swoją fotkę! Zobaczymy jak wyglądasz! Jeśli tak, jak większość polskich mężczyzn, to mamy trzy opcje: miękki tłuścioszek, zabidzone chuchro, paker z byczym karkiem i niskim czołem. Do tego łysina, jak u ślicznego profesora, no i twarz jak pieróg.
"Kobieta powinna mieć długie włosy." A facet powinien mieć sześciopak i rozum. Gdzie się zapodziały?
"W Mądrości Syracha jest wyraźny zakaz patrzenia się na ładne kobiety. Tak jak wyraźne jest podkreślenie w wypowiedzi Jezusa, że nawet pożądliwe spojrzenie jest cudzołóstwem"
W innym miejscu Pan pisze: "Jeżeli ktoś np. podziwiałby twarze pięknych kobiet w dokładnie taki sam sposób jak podziwia twarze pięknych dzieci, to nie twierdzę że to pożądliwie. Ale takie niepożądliwe podziwianie urody płci przeciwnej rzadko się zdarza."
Czy Mickiewiczowskie spojrzenie na piękne niewiasty, było tym spojrzeniem, co na mężczyzn, bądź dzieci? Czy dla Mickiewicza, bądź innego zdrowego, heteroseksualnego mężczyzny, inny mężczyzna bądź dziecko może być "piękny"?
Chyba nie. Hipokryzja pełną gębą w Pana wykonaniu.
Rozumiem, że zdjęcie ze suknią, która nie zakrywa nawet kobiecych kolan, jest Pana zdaniem właściwym ubiorem dla kobiet? Całkiem interesujące, kiedy skonfrontujemy to z Pana rygoryzmem moralnym uprawianym na portalu Fronda.
" Dlatego dziś ta męskość kierowana wielkim respektem dla pań zwraca się z prośbą, a nawet apelem: śliczne panie, porzućcie genderową modę, bądźcie jeszcze śliczniejsze i wróćcie do sukien, spódnic, sukienek."
Dlaczego nie zwraca się Pan z tym samym apelem do mężczyzn? "Śliczni Panowie, wróćcie do męskich strojów"?
Bo przecież wyraźnie pisze Pan na portalu Fronda: "Jeśli gapi się pan na kobitki to niech mi pan odpowie czy tak samo gapi się pan na ładnych facetów i ładne dzieci? Bo jeżeli niech to niech pan nie opowiada bajek, że to nie ma nic wspólnego z pożądliwością."
Pozdrawiam serdecznie.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.