Człowiek w kulturze, nr 1, 1993 r.
W serii wydawniczej Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie oraz Wydawnictwa Pallottinum II w Warszawie ukazała się ostatnio książka Mieczysława A. Krąpca pt. Człowiek w kulturze (maj, 1991). Dziełko to pomyślane było pierwotnie jako podręcznik dla seminariów na wschód od Polski, bo choć dostrzegamy szereg zmian, jakie zachodzą w rejonach objętych do tej pory ścisłą klamrą zniewolenia, to przecież wolność nie oparta na prawdzie wcześniej czy później prowadzi do powtórnej niewoli, jeśli nie fizycznej, to na pewno duchowej. A droga do prawdy zawsze biegnie przez odpowiedzialnie uprawianą naukę. Praca ta potrzebna jest również w szerszej skali nam, narodowi, który zaczyna leczyć rany. Te rany to nie tylko zdewastowane środowisko naturalne czy chora ekonomia, ale również zatruta błędną ideologią kultura. Książka M. A. Krąpca wychodzi więc jako jedna z pierwszych naprzeciw pragnieniom zregenerowania polskiej inteligencji, by znowu stała się okiem i uchem narodu czułym na realne dobro w najdrobniejszych zakamarkach społecznego życia.