Felietony-wywiady

Polonia w Chicago z dumą podkreśla swoje coraz większe zaangażowanie w sprawy polskie. Nasi rodacy zrozumieli, że Polska nie jest tylko sprawą Polaków, którzy żyją na stałe w Polsce, ale jest to sprawa całego narodu, rozprzestrzenionego na całym świecie. Również tu w Chicago. Ktoś, jakiś perfidny manipulator, podsuwał Polonii przed każdymi wyborami fałszywa sugestię, że kto nie mieszka w Polsce, ten nie powinien brać udziału w wyborach. To z gruntu fałszywa, a zarazem niebezpieczna teza! Jeżeli bowiem wybrani politycy podejmują decyzje o dalekosiężnych skutkach dla ojczyzny i dla narodu, to każdy Polak, gdziekolwiek by nie mieszkał, odczuje na sobie skutki tych decyzji, on, jego rodzina, najbliżsi. Jeśli nie teraz, to jutro, za rok, w bliższej lub dalszej przyszłości. Bo przecież w Polsce nadal żyją jacyś krewni i znajomi. Czy można im źle życzyć uciekając od wyborów? Losy człowieka różnie mogą się potoczyć, być może emigrant powróci kiedyś do kraju, a wtedy co go czeka? Jakaś nowa komuna, nowy PRL, rządzony przez kacyków, państwo skolonizowane i bez własnej tożsamości. A wszystko dlatego, że milionom Polaków przebywającym na emigracji nie chciało się zagłosować.

Polonia ma lepsze spojrzenie na politykę polską niż nasi rodacy w kraju. A to dlatego, że Polonia mając własne środki przekazu, zwłaszcza w dużych aglomeracjach, takich jak choćby Chicago, nie jest poddawana dzień i noc praniu mózgu tych „ogłupiarek”, które w Polsce tworzą coraz bardziej zwarty front propagandowy zarówno media publiczne, jak i prywatne. Polonusom nie mieści się w głowie, żeby media publiczne zarządzane były przez partie polityczne, bo to stanowi zaprzeczenie istoty mediów, jako publicznych, a tym samym zobowiązanych do obiektywności i reprezentatywności. Wystarczy opuścić kraj choćby na tydzień, by uświadomić sobie, że mamy do czynienia z ręcznym sterowaniem, że dziennikarze coraz bardziej stają się tubami propagandowymi określonych partii doprowadzając własny zawód i sumienie do zwyrodnienia. Jeśli tak jest, to tym bardziej osoby głodne wiadomości i polemik powinny korzystać tylko z mediów nie podlegających centralnemu zarządzaniu.

W polonijnych mediach chicagowskich porusza się dziś swobodnie szereg tematów, których w Polsce nie uświadczy się ani na antenie radia czy telewizji, ani na łamach gazet. Czymś normalnym jest tu mówienie o życiu religijnym, bo ono stanowi integralną część życia polskiego. Czymś „zwykłym” jest mówienie o patriotyzmie, bo Polak jeśli jest Polakiem, nie może nie być patriotą. Czymś codziennym jest komentowanie skandalicznych wręcz wystąpień i zachowań władz polskich, z prezydentem i premierem na czele. Na tym polega demokracja, że można i należy o tym, co bulwersujące mówić publicznie, ale zachowując odpowiedni poziom kultury wypowiedzi. U nas demokracja polega na tym, że do głosu dopuszczane są głównie osoby związane z ośrodkami władzy, a ich niska kultura wypowiedzi przekracza wielokrotnie barierę dźwięku. Ale mając monopol medialny odbierają nie tylko innym prawo głosu w ramach debaty publicznej, ale również odbiorcy nie mając skali porównawczej myślą, że tak właśnie ma być i że taka jest Polska.

Otóż Polska taka nie jest! Prawdziwa Polska jest nieporównywalnie ciekawsza, bogatsza i piękniejsza. A gdy weźmiemy pod uwagę Polonię, to spotkamy tu ludzi, którzy są namacalnym dowodem na to, że można w życiu wiele osiągnąć i w sensie zawodowym, i w sensie finansowym, pozostając w duszy Polakiem, człowiekiem prawym i szlachetnym, wrażliwym i dzielnym. Bo emigracja choć niejednokrotnie wiąże się z ciężko zdobytym chlebem, to jednak otwiera wielkie pole aktywności, niejako zmusza do niej, bo na obczyźnie trzeba dawać sobie radę, przedzierać się, przebijać, zdobywać to, co wydaje się początkowo niemożliwe. W ten sposób ludzie twardsi wyrabiają w sobie siłę charakteru, która skierowana na dobre cele, przynosi piękne owoce.

Emigracja leczy z obcego nam ideowo i mentalnie socjalizmu, który wszystko obiecuje rozbrajając człowieka z ambicji zdobywania samodzielności. Człowiek zamiast uparcie dążyć do celu, czeka aż państwo mu coś da. A państwo mając do czynienia ze społeczeństwem rozhartowanym i miękkim, owszem, daje, ale wypowiadane ustami rządzących polityków puste obietnice. Ludzie to kupują, bo już są bezsilni, bo już sami nie potrafią walczyć o swoje. I w ten sposób tworzy się symbioza politycznych naciągaczy z bezradnym społeczeństwem.

Kiedy z Panem Stanisławem wyruszamy jachtem na jezioro Michigan, a czarne wieżowce „downtown” błyszczą w porannym słońcu, mamy czas na rozmowę. Opowiada mi o tym, jak po wojnie musiał ukrywać się „w lesie”, bo komuniści polowali na Polaków, chcąc ich uwięzić lub pozabijać. Zabijali setkami, tysiącami, jak zwierzynę łowną. Musiał więc uciekać. Takich jak on uciekły setki, tysiące. To byli ludzie odważni, z charakterem. Nie mogli pracować dla Polski, a w Polsce nie można ich było spotkać. A oni byli, zachowując pamięć i ciągłość takiej polskości, której urok jaśnieje po dziś dzień. Zimą – mówi pan Stanisław – popłynę na Karaiby, tam jest taniej i cieplej. Spotkam kolegów, choć nie wszystkich, bo wielu z nich już odeszło. Wyszliśmy z portu, umilkły silniki, podniesiono żagle, a na samej górze załopotał biały orzeł.

Piotr Jaroszyński

Komentarze  

Zbyszek Drzewiecki
# Zbyszek Drzewiecki 2010-10-01 16:42
A na tym malowniczym, żeglarsko wędkarskim zdjęciu to który z tych panów jest z biednej i gnębionej niedostatkami Polski a który z nich mieszka w zamożnej i cierpiącej na przejedzenie Hameryce?
Zbyszek Drzewiecki
+2 # Zbyszek Drzewiecki 2010-09-29 08:01
Tekst prof. Jaroszyńskiego opisuje rzekome, coraz większe zaangażowanie Polonii w sprawy kraju. Uważam, że jest ono stale takie same, tzn. ogromne. Na nieszczęście dla prawdziwych Polaków, którzy zamieszkują w Ojczyźnie,
polsko języczna "władza" potrafiła to zawsze umiejętnie dla siebie wykorzystać. I tu też się nic nie zmieniło. Od 1945 (z małymi tylko wyjątkami), dyplomacja PRL-u i jej gorliwi następcy, wiedzą doskonale jak tym zapleczem kierować i je, z korzyścią dla siebie, drenować.
Stypendia Fulbrighta czy inne, starannie przygotowywane, zagraniczne wymiany akademickie i artystyczne są częścią tej całej, misternie planowanej, "polskiej", pożal się Boże, polityki zagranicznej.
PS:
Niestety, a może stety, ale GTA nie jest moją Mekką. Zresztą czy w dobie dobrodziejstwa, rozsądnie używanego internetu, ma to jakieś znaczenie?
Ważne, że jest nas, Polaków podobnie myślących, znacznie więcej niżby się tego toważydostwo spodziewało.
I tak trzymajmy.
Ewa
+2 # Ewa 2010-09-30 17:07
w zupełności zgadzam się z Panem. W ciągu ostatnich 10 lat nastąpiło szczególnie agresywne wyniszczanie Polski i Polaków. Nie ma wśród moich znajomych nikogo kto tego nie widzi.
Nie wiem czy czytał Pan kiedyś A. Schopenhauera "Erystyka -czyli sztuka prowadzenia sporów", niewielka książeczka, polecam (bardzo pomocna jest ona w zrozumieniu działań obecnego rządu, TVN, Wyborczej i naszego stypendysty Fulbright Marcinka)
Zbyszek Drzewiecki
+2 # Zbyszek Drzewiecki 2010-09-29 05:57
Trzeba przyznać, że gdyby nie było na świecie Marcinów i im pochodnych, nigdy byśmy się nie dowiedzieli ile w naszej Ojczyźnie dzieje się dobrego.
W zapracowaniu człowiek nie dostrzegałby więc i nie doceniał wysiłków rządu, który coraz to bardziej wytrwale i skutecznie pielęgnuje narodowe tradycje i powiększa społeczny dobrobyt.
Zapewne wrodzony takt nie pozwala Marcinowi wspominać tylko o czyje konkretnie tradycje ten rząd tak wytrwale zabiega i o jakiego to narodu dobrodziejstwa się rozchodzi.
Zważywszy więc wysoką nadwyżkę budżetową naszej gospodarki a także dorównujacymi jej poziomem społeczną słuzbą zdrowia i pozostałych budżetówek (o rosnącej potędze naszych sił zbrojnych i ogromnych sukcesach polityki zagranicznej nie wspominając) - wychodzi na to, że ino patrzeć tej nowej, plemiennej wspólnoty. Nożem chrzczonej.
Zbyszek Drzewiecki
+3 # Zbyszek Drzewiecki 2010-09-28 05:30
Czy byłabyś uprzejma Ewo rozwinąć nieco tę doktrynalnie udawadnianą prawdę. Chociaż wyczuwam w Tobie (jeśli pozwolisz na spoufalanie się) bratnią duszę, moje pojęcie prawdy dalekie jest od osadzania jej w doktrynie. Pachnie mi to trochę wykładnią z Murzasichla o trzech prawdach:
1. święta prawda,
2. tyz prawdo,
3. g.... prawda.
Pełna zgoda co do Prymasa Tysiąclecia i Błogosłwaionego Jerzego Popiełuszki.
Jakbym mógł dorzucić jeszcze kilku swoich kandydatów to byłby wśród nich ks. Tadeusz Fedorowicz i Cyprian Norwid, ten, który odrzucał światłocienie.
Moim ulubionym Polakiem pozostaje jednak Henryk Sienkiewicz.
Pozdrawiam,
Zbyszek
Ewa
+2 # Ewa 2010-09-28 19:23
@yahoo.ca, może niedaleko GTA area. Doskonale widzę rozumiesz doktrynę. Obecna nie tylko w Polsce ale i świecie oparta jest silnie na #3 i rozsądni ludzie wybierają #2 bo nie jest realne osiągnięcie #1. A tak na poważnie(nie wiem dlaczego nie ma czegoś takiego w Polsce) to dobrze jest ujęte w FAQ #1(As a member of the Catholic Church, what am I supposed to do?)
www.archtoronto.org/about_our_faith/FAQ.html
Generalnie to jedynie kościół oparty jest na 'wolnej woli', a demokracja na jej wykluczaniu. Chyba tylko nasz ukochany i radosny pan Marcin tego nie widzi.
Marcin
-3 # Marcin 2010-09-28 23:36
To może wspólnota plemienna będzie lepsza od demokracji ... ??? Nie jestem specjalistą w temacie ... ale widzę szansę ... cała władza w ręce PIS ... będzie idealna dyktatura ;-)
Ewa
+2 # Ewa 2010-09-27 17:56
dotyczy wypowiedzi p.Zbyszka Drzewieckiego
Stefan
+3 # Stefan 2010-09-25 01:01
Masz rację Marcinie. Kto by pomyślał, że w PRL-u, pardon w III RP,ktoś mógłby jeszcze ośmielić się kwestionować wolność i demokratyczność wyborów.
W kraju raju na takich zuchwalców przygotowane były nawet specjalne miejsca odosobninia, zwane podobno psychiatrykami (niech się wytłumaczy, że nie jst wielbłądem albo zającem). Wolni i madrzy Polacy sami głosowali sobie (a jakże, z klasą)na swoich demokratycznie, ma się rozumieć, wybranych prezydentów i premierów. I tak: Bieruta (vel Tomasza), Jaruzela (vel Wolskiego), Wałęsę (vel Bolesia), Oleksego (vel Olina), Kwacha (vel Kata i Alka), Milera (vel Minima)czy wnuczka, którego dziadek służył w Wehrmachcie. Mam nadzieję, że wystarczy dla gościa z klasą. Z braku miejsca nie wymieniam wszystkich. Jeżeli jesteś Marcinie specjalistą od pewnych chorób, to nie zaszkodzi jeszcze poczytać sobie trochę polskiej historii. Nie boli, zapewniam. Rozumiem, że na medycynie tego nie uczą.
Marcin
-3 # Marcin 2010-09-28 13:50
Czytanie niestety przychodzi mi z coraz większą trudnością ... to może przez te cholerne komputery :-). Ale to historia niedaleka więc wystarczy, że sięgnę pamięcią ... Wystraszyłem się tych agenturalnych zarzutów bo sam zostałem tak nazwany w wątku powyżej. Powtarzasz zasłyszane półprawdy i gó... prawdy, jak pisze poniżej Zbyszek. Jak łatwo jest o kimś napisać, że jest agentem i podać pseudonim ...
Niestety, jak wspominałem to typowe reakcje ... oskarżenia i opluwanie. Na szczęście jak pokazują ostatnie wybory społeczeństwo się z tego głośno śmieje.

Z prof. Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, rozmawia Piotr...

W czasie zaprowadzania w Polsce komunizmu strategiczną rolę odgrywała własność. Wysiłek komunistów skupił się na tym, aby siłą lub podstępem,...

Na świat przychodzimy w rodzinie, na niewielkim skrawku ziemi. Początkowo nasz świat to rodzice i dziecięcy pokój. Później z wolna ten świat...

Gender a tolerancja Czasami, gdy ideologia gender napotyka na opór w środowiskach katolickich, próbuje się ją wprowadzić nie pod przymusem, ale dobrowolnie, odwołując...

Nowa Lewica - panseksualizm Lewica, zachowując strategiczne cele, takie jak zniszczenie normalnej rodziny, destrukcja historycznych narodów, powszechna ateizacja i...

Gender: w stronę cywilizacji śmierci Ujawniając krok po kroku ideologię gender, musimy w końcu dojść do pytania: o co w tym wszystkim chodzi? Oficjalnie podawane są różne racje, a ma je...

Odkrywanie Polski Najbardziej lubię pokazywać Polskę osobom, które są u nas po raz pierwszy, a które przyjeżdżają wyraźnie zainteresowane poznaniem nowego miejsca....

Sens ofiary Chrystusa W Wielkim Tygodniu nasza uwaga skierowana jest na najważniejsze wydarzenie w dziejach ludzkości, jakim była śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa....

Co dobre i wielkie, dojrzewa długo i potrzebuje geniuszu. Aby powstał naród, nie wystarczy jedno pokolenie, trzeba wielu pokoleń, i to takich, które...

Wielu spikerów radiowych i telewizyjnych czyta bardzo szybko. Sprawia to wrażenie dobrego opanowania języka, zwłaszcza jeśli większość z nas ma...

Feliks Koneczny – wielki nieobecny Dorobek Feliksa Konecznego (1862-1949) jest bardzo słabo znany w Polsce, a prawie w ogóle nieznany za granicą. Wprawdzie Anton Hilckman, profesor z...

Feliks Koneczny o tożsamości Zachodu Feliks Koneczny jest niezastąpiony tam, gdzie pojawia się pytanie o tożsamość Zachodu. Jest to pytanie, które nas, Europejczyków, nurtuje...

Proces budowania w Polsce antycywilizacji opartej na antydekalogu powoli zbliża się do końca. Na przykazanie: „Nie klam!" państwo odpowiada:...

Wywiady rzeki ze znanymi ludźmi (najczęściej są to aktorzy, dziennikarze, politycy) przyciągają zazwyczaj wielu czytelników, nie zawsze kierując się...

Przełom tysiącleci to okazja do zrobienia pewnego bilansu. Chrześcijaństwo trwa od dwóch tysięcy lat, w Polsce od ponad tysiąca. Co faktycznie...

Z prof. dr. hab. Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz wykładowcą Wyższej Szkoły...

Z prof. Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, rozmawia Piotr...

Kiedy do kształcenia i wychowania podchodzi się z troską, aby z młodzieży wyrosło pokolenie rozumne i mężne, a nie - jak pisał Zygmunt Krasiński w...

W czasie zaborów, gdy mowa i tradycja polska były publicznie zakazane pod groźbą wyrzucenia ze szkoły czy utraty pracy, twierdzą naszej tożsamości...

Kiedy zastanawiamy się nad tym, co jest jakby krwią naszego Narodu, a więc czymś, co pozwala wszystkim Polakom, dawniej i dziś, siebie nawzajem...

W polskiej tradycji związki rodzinne były rozległe i bardzo silne. Odlegli nawet krewni szukali wzajemnego poznania, odwiedzali się, a w razie...

Z ojcem Mieczysławem A. Krąpcem rozmawia Piotr Jaroszyński - Ojciec profesor wykłada filozofię od prawie 50 lat. W tym długim czasie miał Ojciec...

Nowa Lewica – wojna demonów Nie zrozumiemy walki toczonej w obrębie socjalizmu ani przez pryzmat konfliktu jednostek, ani przez pryzmat walki klas. Ponad tą walką toczy się...

Z prof. Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, wykładowcą w Wyższej...

Bez odzyskania mowy polskiej na najwyższym poziomie bardzo trudno będzie odzyskać kulturę polską Bez odzyskania mowy polskiej na najwyższym poziomie bardzo trudno będzie odzyskać kulturę polską, a tym samym obronić suwerenność, bo przecież...

Z profesorem Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, rozmawia Piotr...

Jak nie odebrać sobie wolności? Choć człowiek jest z natury stworzeniem społecznym, to sama społeczność może przybierać różne formy, i nie musi to być koniecznie państwo. Zresztą i...

Warto popatrzeć na media z pewnego dystansu, w pewnej przestrzeni, w jakiej one działają, by zobaczyć, jakie jest, a właściwie jakie powinno być...

Minęła dwieście szósta rocznica uchwalenia wiekopomnej Konstytucji 3 Maja. Choć w naszej tradycji prawniczej konstytucjami od połowy XVI wieku zwano...

Teofil Lenartowicz: mistrz stylu prostego Luty jest miesiącem pamięci o Teofilu Lenartowiczu. Urodził się bowiem (27) i zmarł (3) w lutym, miejscem jego urodzenia była Warszawa, a śmierci –...