Felietony-wywiady

WITAM PAŃSTWA NA MOJEJ STRONIE AUTORSKIEJ

PIOTR JAROSZYŃSKI

"Sic vive cum hominibus, tamquam deus videat; sic loquere cum deo, tamquam homines audiat" Seneka

Do cnót, o których coraz częściej się zapomina, należy chrześcijańska cnota miłosierdzia. A przecież miłosierdzie - jak mówi św. Tomasz z Akwinu - jest największą cnotą spośród tych, które kształtują w nas stosunek do innych. Bez miłosierdzia nasze postrzeganie ludzi, odnoszenie się do nich, a nawet nasze życie jest niepełne, ograniczone, ubogie. Miłosierdzie pomaga nie tylko tym, którzy potrzebują pomocy, ale również tym, którzy jej nie potrzebują, gdyż dzięki niemu stają się dojrzałymi, pięknymi ludźmi.

Miłosierdzie nie jest ani litością, ani gestem w rodzaju: masz, człowieku, jeśli prosisz, i daj mi spokój. Miłosierdzie wnika w najgłębszą strukturę przygodnego, ale racjonalnego bytu człowieka, który z jednej strony ma prawo do szczęścia, z drugiej jednak z jakichś powodów jest w zasadzie nieszczęśliwy. Wiekopomną zasługą chrześcijaństwa jest wyeksponowanie prawdy, że każdy człowiek, nie tylko wolno urodzony czy bogaty, sam ma prawo do szczęścia i w osiągnięciu tego szczęścia ma pomóc innym.

Jednak gdy mowa o szczęściu, należy zaznaczyć, że nie jest ono tylko przyjemnością czy spełnieniem zachcianki. Św. Augustyn przed ponad półtora tysiącem lat zauważył: Beatus est, qui habet omnia quae vult, et nihil male vult (Szczęśliwy jest ten, kto posiada wszystko, czego pragnie, ale pod warunkiem, że to, czego pragnie, nie jest złe).

Są dwie sfery życia, w których człowiek w sposób szczególny potrzebuje miłosierdzia: zdrowie i wiedza. Brak tych wartości uniemożliwia bądź utrudnia osiągnięcie szczęścia w życiu. Człowiek chory czuje się nieszczęśliwy, człowiek bez wiedzy przynajmniej powinien czuć się nieszczęśliwy. Choroba na różne sposoby zakłóca nam normalny tok życia, a nieodłączne od niej cierpienie przysparza trudności. Niewiedza natomiast sprawia, że żyjemy w ciemności, ciągle popychani przez nieznanych sprawców, których dziś i w polityce, i w mediach nie brakuje.

My, Polacy, w ciągu ostatnich prawie dwudziestu lat doświadczaliśmy wielu aktów miłosierdzia ze strony różnych ludzi na całym świecie. Szczególnie po wprowadzeniu stanu wojennego, gdy sparaliżowane zostało całe życie społeczne, a przez wiele lat wydzielano nam resztki na tak zwane kartki żywnościowe, wiele środowisk z różnych krajów świata spieszyło nam spontanicznie z pomocą. Dziś wspomnienia z tamtych upokarzających lat już raczej nie wracają, choć było to tak niedawno. Może dlatego, że ludzie mają krótką pamięć, a może dlatego, że ówcześni oprawcy porozumieli się z tak zwaną opozycją i skutecznie pomagają nam zapomnieć, podzielili się przecież władzą i mediami.

Mało kto wie, że pomoc nadal jest Polakom udzielana. Są bowiem takie sfery, które ze względów ekonomiczno-ideologicznych mają ulec całkowitej degradacji. Należy do nich między innymi zdrowie. Według planów światowych Polacy powinni jak najszybciej zachorować i umrzeć. Dlatego w tak ciężkich warunkach pracuje służba zdrowia, ale i dlatego jej ofiarna praca jest aktem wielkiego patriotyzmu, natomiast pomoc z zewnątrz - pięknym czynem miłosierdzia.

Wśród tych, którzy ciągle pomagają Polakom, jest Comite d'aide a la Pologne de Louuciennes (Stowarzyszenie Pomocy Polsce z Louvciennes) utworzone jeszcze w 1983 roku, a funkcjonujące do tej pory. Bez wielkich fanfar mieszkańcy tego pięknego miasteczka pod Paryżem sami zorganizowali się, aby pomagać Polakom. Początkowo, gdy w Polsce brakowało wszystkiego, zbierano zarówno żywność, jak i odzież, później komitet nastawił się przede wszystkim na pomoc medyczną. Pierwszym prezydentem stowarzyszenia został Georges Delarue, natomiast ze strony polskiej działania koordynowała Elżbieta Berkan z Instytutu Reumatologii Oddziału Dziecięcego w Warszawie. W sumie do maja 1998 roku dzięki ofiarnej i całkowicie oddolnej pracy komitetu, bez jakichkolwiek formalnych subwencji, przesłano do Polski dziesięć ciężarówek o łącznej nośności stu pięćdziesięciu ton i osiemdziesiąt trzy kamionetki o łącznej nośności stu piętnastu ton.

Jak Francuzi postrzegają tę pomoc? W biuletynie wydanym z okazji kolejnej rocznicy działania komitetu czytamy: „Współpraca między Louvciennes i Warszawą zaowocowała nieprzewidzianym fenomenem. Chcieliśmy ulżyć biedzie materialnej i nieść pociechę moralną przez naszą obecność i naszą przyjaźń. Ale nie wiedzieliśmy, że w zamian otrzymamy więcej przez przykład Polaków: odwagę w wierze religijnej i patriotycznej, nadzieję mimo braków perspektyw i miłość (...). Te przykłady wiary, nadziei i miłości były dla członków komitetu nie tylko silnym bodźcem do dalszego działania, ale także inspiracją na przyszłość dla Francji i całej Europy, gdyż bez nich nasze kraje pogrążą się w materializmie, kulcie pieniądza i chorym egocentryzmie".

Kto odwiedzi piękny średniowieczny kościółek w Louvciennes, zobaczy na ścianie kopię szczególnie drogiego nam obrazu. Bo też i przy tym obrazie, ale w oryginale, rozpoczęła się piękna przygoda naszych przyjaciół z Francji, gdy w sierpniu 1977 roku pięciu młodych studentów wzięło udział w pielgrzymce z Warszawy na Jasną Górę. Tam zostali oni przyjęci przez ówczesnego kardynała Karola Wojtyłę, tam pokochali Polskę. Bo prawdziwa droga do Europy biegnie przez Jasną Górę.

Piotr Jaroszyński
"Jasnogórska droga do Europy"

Jest taki naród, który w XX wieku przeszedł niewyobrażalną gehennę: rozbiory, pierwszą wojnę światową, nawalę bolszewicką, drugą wojnę światową, a...

Sowiecki terror - 80. rocznica sowieckich deportacji Operacja wysiedlenia polskich rodzin z okolic Puszczy Nalibockiej, którą rozpoczęto 10 lutego 1940 r., objęła przede wszystkim służbę leśną oraz...

Pamiętamy jak po roku 1989 religia wróciła do szkół, ale pamiętamy też, że ten powrót nie dokonywał się bezboleśnie. Dochodziło do bardzo ostrych...

Jak odtruć historię? Przez prawie pół wieku państwo zwane PRL robiło wszystko, aby świadomość historyczna Polaków w odniesieniu do II wojny światowej była jednostronna:...

Goście redakcji o Kresach tożsamości i modlitwie Redakcję „Kuriera” odwiedzili goście z Polski: prof. dr hab. Piotr Juliusz Jaroszyński, kierownik Katedry i Sztuki na Katolickim Uniwersytecie...

Aby zrozumieć wprowadzaną obecnie reformę edukacji, nie możemy jej traktować jako dzieła autorskiego pani minister. To nie mgr Katarzyna Hall...

Ateny – macierz cywilizacji Formowanie własnej tożsamości stanowiącej odpowiedź na pytanie: kim jestem? – to proces, który trwa lata całe, a kto wie, czy nie całe życie. W...

W publicystyce poświęconej najtragiczniejszym wydarzeniom XX wieku próbuje się bardzo często winę za całe zło zrzucić na jakąś jedną osobę, np....

Z prof. Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, rozmawia Piotr...

Od czasu do czasu przewija się w mediach debata poświęcona zawartości kanonu lektur szkolnych. Wywołują ją najczęściej decyzje ministra, mocą...

Jest rzeczą zrozumiałą, że niedostatek, choroba czy brak powodzenia są przyczynami, dla których ludzie czują się nieszczęśliwi. Trudno się cieszyć,...

Cynizm, który świadczy o chorobie sumienia Z prof. Piotrem Jaroszyńskim, kierownikiem Katedry Filozofii Kultury i Sztuki KUL, rozmawia Małgorzata Pabis. Coraz częściej podnoszą się głosy, że...

Rok 1863 Styczeń to miesiąc, w którym wracamy pamięcią do jednego z największych polskich powstań, jakim było powstanie styczniowe. Ogłoszono je 22 stycznia...

Marzec w Polsce to miesiąc, w którym zima z wolna ustępuje miejsca wiośnie. Kto jest czuły na przyrodę, ten lubi obserwować tę cudowną walkę pór...

Dziewiętnasta rocznica powołania kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrowa, uświetniona pielgrzymką Rodziny Radia Maryja, to okazja powrotu pamięcią...

Świadectwo Słowa - recenzja Ukazała się kolejna – czwarta i ostatnia – płyta CD, która zawiera archiwalne nagrania kazań bł. ks. Jerzego Popiełuszki, jakie głosił w kościele...

Listu prof. dr. hab. medycyny Stanisława Lufta skierowanego do przewodniczącego Episkopatu Polski JE ks. abp. Józefa Michalika nie można pozostawić...

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech życia publicznego w Polsce staje się wszechobecny cynizm. Wiele jest cynicznych wypowiedzi, wiele...

Pułapki „luksusu” Luksus należy dziś do podstawowych kategorii wyznaczających ramy naszej cywilizacji. Chodzi o to, żeby mieć dużo i żeby wszystko to, co mamy, było...

Nasz świat Do istoty ludzkiego życia należy pokonywanie najrozmaitszych trudności. W każdej epoce i w każdym zakątku Ziemi człowiek z czymś się zmaga, gdy jest...

Pamięć rocznicy odzyskania niepodległości wynika z obowiązku oddania hołdu tym wszystkim, którzy przez pokolenia krwią, ofiarą i duchem bili się o...

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie lustracji nie uciął komentarzy i to nie tylko w środowisku dziennikarskim, ale także wśród najwyższych...

Normalnie przytomny człowiek, podejmując różne decyzje, ma na oku jakiś cel; dla jego osiągnięcia dobiera też odpowiednie środki. Taki jest przecież...

Dziś obserwujemy nasilające się ataki na Radio Maryja. Różne dzienniki, tygodniki, stacje radiowe i telewizyjne prześcigają się w tych atakach. I aż...

Już nie ma złudzeń - w naszej Ojczyźnie, w Polsce, rozpoczęła się zimna wojna. Większość parlamentarna, rząd i pełniący urząd prezydenta stanęli do...

Często słyszymy, że polityka to rzecz „brudna”, a więc, że uprawianiu jej w sposób nieodłączny i nieomal naturalny towarzyszą różnego rodzaju...

Okres, który poprzedza wybory, nazywany jest czasem walki przedwyborczej. Walka ta prowadzona jest przede wszystkim w mediach. Warto zastanowić się,...

Pytąjąc o Polskę pytać musimy o jej elity: kim, skąd i po co są? Każdy naród potrzebuje elit, bo przecież nie wszyscy - czy to z braku warunków, czy...

Skarbem każdego kulturalnego narodu są blioteki. Księgi tam gromadzone pozwalają zarówno na prowadzenie specjalistycznych badań naukowych, jak i na...

Przekraczanie śmierci Jednym z najbardziej charakterystycznych przejawów życia człowieka na ziemi, jest jego świadomość śmierci. Świadomość, która towarzyszy mu...